Gabriel Maciejewski o książce: Św. Stanisław, biskup i męczennik. Historia prawdopodobna
Gabriel Maciejewski o swojej najnowszej książce poświęconej możliwym przyczynom śmierci Stanisława ze Szczepanowa biskupa krakowskiego, kanonizowanego przez papieża Innocentego IV w 1253 r. Książka ukazała się nakładem Wydawnictwa Klinika Języka.
Czy stosunek Wenecji do Państwa Kościelnego zmienił się między czasami, powiedzmy, Mieszka Pierwszego, a czasami Bolesława Śmiałego? To samo ze stosunkiem Wenecji do obu Cesarstw. Czy któreś z Cesarstw było/bywało sojusznikiem Wenecji? Jeśli tak, to kiedy?
Sojusz z Wenecją to sojusz wróbla z pająkiem ptasznikiem. Bizancjum bywało w takich sojuszach.
A Państwo Koscielne wobec Wenecji i vice versa? Bo mam wrażenie, że Wenecja się jakby, hmmm, emancypowała (może to nie najlepsze określenie), tzn., w czasach Mieszka był jakby „grzeczna” wobec Papieża, bo naciskał Wenecję i Basileus i Kajzer, no, a potem, chcąc się i od Papieża „uniezależnić” (tzn. być może coś uszczknąć, nie wiem, z terytoriów Państwa Kościelnego, albo chociaż z politycznych/ekonomicznych wpływów tegoż), skłoniła się w stronę Bizancjum i wszczęła „dywersję na Papieskich 'głębokich tyłach'”, takich jak Polska i Węgry? Trzyma się to jakoś kupy?
Według mnie wypadałoby odpowiedzieć na podstawowe pytanie, czy takie twory czysto handlarskie jak Wenecja, Londyn, Hanza w ogóle mogą być uważane za chrześcijańskie jeśli ich polityką przetrwania jest na sterydach wręcz mieszanie w bliskim sąsiedztwie ale również dynamiczna zmiana sojuszów i konspirowanie z każdym kto się do tego aktualnie nadaje – czyli taka żydowska hucpa.
Wenecja miała problem z Bizancjum i Genuą to spuściła na ich kolonie Mongołów a aby uporać się z Bizantyjczykami podejrzewam dofinansowali Seldżuków.