5 komentarzy

1. Janusz Tryk

   6 listopada 2018 o 17:23  ·  Odpowiedz

   A propos małych ojczyzn. Niedawno oglądałem wykład Aleksandra Krawczuka o Galicji. Bardzo chwalił ludzi z Galicji, że to byli/są wyjątkowi ludzie itd. I od razu przypomniałem sobie jak M. Jałowiecki w „Wolnym mieście” pisał o ludziach z Galicji coś całkiem przeciwnego. 🙂

2. Dawid

   6 listopada 2018 o 19:13  ·  Odpowiedz

   Znakomicie Panie Gabrielu. Nic dodać, nic ująć.

   Ubi concordia, ibi victoria. Bez mentalnego kawałkowania kraju w świadomości Polaków, a będzie dobrze.

   Musimy czuć z jednej strony wspólnotę, a z drugiej nie popadać w sentymentalizm lecz działać i pracować nad wzrostem swojego potencjału.

   Pozdrawiam

3. Magazynier

   6 listopada 2018 o 20:48  ·  Odpowiedz

   Dzięki za ważny głos, który nasunął mi myśl, że małe ojczyzny to jest kompromis z lokalnymi układami. A nawet sygnał że partia rządząca toleruje lokalne układy. Zaś one mogą wchodzić w układ z partią rządzącą.

4. Korneliusz

   6 listopada 2018 o 20:49  ·  Odpowiedz

   Tutaj chodzi o kawałkowanie z racji pieniążków jakie są dzielone pomiędzy zainteresowane jednostki administracyjne w tym środki z Unii Europejskiej.

   Dupokracja powoduje, że walki polityczne w byle dziurze są tak zaciekłe i pełne intryg, że większość z tych domorosłych demokratów w tym swym zaślepieniu nie ma czasu na patrzenie z dalszej perspektywy.

   Na demokracji w Europie to korzystają Niemcy, Amerykanie, Rosjanie, Anglicy i Francuzi. A pozostałe kraje to są ateńskie ekspozytury. Dopóki Ateny mają rękę na pulsie to ekspozytury jedyne co mogą rozwijać się ale wolniej od centrali.

5. keytoo

   7 listopada 2018 o 10:41  ·  Odpowiedz

   Komentarz został wklejony z edytora tekstu wraz z formatowaniem, które zostało usunięte.

   Zrozum wreszcie biedny człecze, że każdy z nas potrafi zobaczyć inny punkt widzenia. Tak więc paradygmaty są źródłem naszych postaw i zachowań. Nie da się stworzyć poukładanej całości mówiąc i robiąc co innego niż się postrzega.
   Im większa świadomość naszych podstawowych paradygmatów, map, założeń, tym bardziej potrafimy przejąć odpowiedzialność za nie, badając je, testować ich życiową przydatność, słuchać innych ludzi i być otwartym na ich sposób widzenia świata.
   BTW, z pogadankami, to raczej do przedszkola… 🙂
   Używane jest dość powszechnie. Oznacza model, schemat myślenia, założenie, punkt odniesienia, teorię. Prościej mówiąc, to sposób w jaki widzimy świat, ale nie w sensie samego odbioru wzrokowego, ale w pojęciu postrzegania, rozumienia i interpretacji.
   widzimy świat nie takim, jak on jest, ale takim jacy my jesteśmy.